Onze ‘grote vakantie’ ging dit jaar voor het eerst naar Finland. We vertrokken donderdag 15 mei van huis en namen de route via Wischhafen – Glückstadt over de Elbe in Duitsland. Daar waren we net na de middag en kwamen terecht in een wachtrij van maar liefst twee uur. Deze overtocht duurt op zich maar 20 minuten. Er gaan ook ontzettend veel vrachtwagens over. Die nemen uiteraard veel meer ruimte in dan personenauto’s. Er kunnen 33 auto’s op. Dus met al dat vrachtverkeer schiet het niet op.

Het alternatief is om via Hamburg te rijden. Maar daar werken ze al jaren aan de snelwegen en ook dat levert veel wachttijd op. Dus het hoort er bij zeg maar. Nadat we de overkant bereikt hadden hebben we wat gegeten en om 18:30 uur kwamen we over de grens met Denemarken. We reden door tot Nyborg net voor de grote Storebeltbrug. Je hoort het verkeer wel op de achtergrond en ook reed er regelmatig een trein. Maar in de nacht werd het rustiger dus we hebben goed kunnen slapen.

De volgende ochtend reden we over de brug. Thuis hadden we al gecheckt of onze Brobizz nog werkte en dat was gelukkig zo. Het scheelt best in de prijs die je moet betalen om over de Storebeltbrug én de Sontbrug te gaan. Zo waren we al snel in Zweden. We reden door naar Ryd, daar hebben we net buiten het dorp het autokerkhof van Åke Danielsson bezocht. Het heet Bilkyrkogården Kyrkö Mosse en de geschiedenis kun je vinden op internet, bijvoorbeeld hier.

Na dit bezoek aan het autokerkhof reden we naar Jönköping via een schitterende route. We hebben echt genoten van die rit door een prachtige omgeving. Wat een bomen en meren en uitzichten, geweldig! We konden overnachten op een terrein van een camperdealer die daarvoor een deel van z’n terrein had ingericht. Je kunt er water innemen en elektriciteit gebruiken. Verder staat er een automaat om je wc-cassette automatisch in te laten reinigen. Alleen moest je er 30 Zweedse kronen in gooien en die hadden we niet. Nog wel Deense kronen, maar dat hielp ook niks. Het bedrijf was net gesloten en de volgende dag was er in de buurt ook niets voor 11 uur open. Dus Euro’s wisselen in Zweedse kronen werd ‘m niet.

De volgende dag gingen we verder, hoofdzakelijk over de E4, een rustige vierbaansweg. Af en toe stopten we voor een geocache zodat we de kaart van Zweden ook wat meer gevuld krijgen. Onderweg hadden we voor het eerst in weken een regenbui. ’s Middags kwamen we door Stockholm, daar was het qua drukte een heel ander verhaal. We kwamen ook terecht in een omleiding en dat liep niet zo soepel. Maar ons doel was een camping in Kapellskär, waar de boot naar Finland vertrekt. We kwamen daar even na 17:00 uur aan. Wat een geweldige plek, heel rustig, je hoort geen verkeer, alleen vogels. Na drie dagen rijden was dit wel een verademing.

Na een rustige nacht hebben we de volgende ochtend ingecheckt voor de overtocht naar Finland. Het was een mooie overtocht, er waren ontzettend veel eilandjes waar we langs kwamen. De zon scheen en uit de wind was het goed te doen op de boot. Wel lekker dat je niet de hele dag hoeft binnen te zitten. Eigenlijk wordt je van zo’n dag omhangen meer vermoeid dan van het reizen met de camper zeiden we.

De overtocht leverde ons ook nog een paar ‘nieuwe’ vogelsoorten op: Noordse stern en Kleine jager. Verder zagen we een zeearend en een kraanvogel, veel zaagbekken en eiders. Het tijdsverschil in Finland is een uur en ’s avonds om 20:00 uur kwamen we aan in Naantali. Een uurtje later hadden we een mooie plek gevonden via Park4Night (#79912), een ruime parkeerplaats bij een natuurgebied met een meertje er achter. Er bleek een strip wat los te zitten aan de zijkant van de camper, dus die heeft Teijo hier eerst weer op z’n plek gedrukt.

We hebben hier heerlijk geslapen. En de volgende ochtend na de koffie reden we verder naar het NP Teijo. Dit was één van onze hoofddoelen deze vakantie. Aangezien het park hier dezelfde naam draagt als Teijo z’n voornaam, wilde hij hier wel eens naartoe. We hoorden al van de mevrouw van de camping in Kapellskär die uit deze omgeving in Finland komt, dat Teijo een echte Finse naam is. Dat wisten wij niet, maar hier blijken dus veel mannen deze naam te hebben. Apart om daar dan zo achter te komen. Het is een familienaam, maar anderen hebben er altijd moeite mee om uit te spreken en laat staan te schrijven, maar inmiddels is hij daar wel aan gewend 😉

Het is een prachtig natuurgebied en ook bekend vanwege de grijskopspechten die hier zouden voorkomen. We zijn het gebied een stukje ingelopen en hoorden ontzettend veel vogels: Grote bonte specht, Zwartkop, Roodborst, Pimpelmees, Fluiter, Merel, Vink, Bonte vliegenvanger, Tjiftjaf, Koolmees en toen ook: de Grijskopspecht, of eigenlijk twee, tegen elkaar te roepen. De geluiden nam ik op via een app (Merlin) op mijn iPhone. Erg leuk om zo vogels steeds beter op hun geluid te herkennen. Maar die Grijskopspecht wilden we ook zo graag zien en fotograferen. Na een tijdje zagen we er eentje overvliegen. Met veel geduld en geluk is het gelukt om wat foto’s te maken. Dat viel niet mee, maar toch.

We waren erg blij dat dit gelukt was! Er zijn veel parkeerplekken in dit gebied waar je even kunt staan en wandelen, we zijn er een aantal voorbij gereden. Bij het enige dorpswinkeltje dat we gezien hebben hier, heeft Teijo nog een paar flesjes bier gescoord dat hier wordt gebrouwen.

Nadat we het rondje door dit gebied hadden gereden zijn we verder gegaan om in de buurt van Helsinki de oudste geocache van Finland te scoren. Dat is gelukt en we vonden daar in de buurt een overnachtingsplek op het terrein van een groot sport- en fitnesscentrum. De volgende ochtend reden we verder en hebben we een natuurgebied bezocht waar in een oud coniferenbos een aantal spechtensoorten zouden voorkomen. Helaas hebben we alleen de grote bonte gehoord en gezien, die we thuis ook in de tuin hebben. Maar er stond aan het begin van het gebied een mooie, vrij nieuwe uitkijktoren en daar zijn we op geweest. Gelijk vloog er een visarend en die ving ook nog een vis:

Die avond zijn we aanbeland op Ähtäri Zoo Camping, een camping bij een dierentuin dus. Prachtig gelegen aan een meer, wat stonden we daar mooi:

We zouden de volgende dag de dierentuin bezoeken. Daarvoor hadden we via de mail een hulpmiddel gereserveerd voor aan de rolstoel, vanwege het heuvelachtige gebied werd dat aangeraden. Alleen was de mail in de spam terechtgekomen en daardoor was de accu niet opgeladen. Dus jammer maar helaas, we zijn het park niet verder in gegaan. We vervolgden onze route naar de westkust om de zogenaamde scheve kerk in Replot te bekijken. Het was een hele mooie route daar naartoe, over een hoge brug ook, wat een water overal. Aangekomen bij de kerk bleek deze gesloten. Nou ja, van buiten was ‘ie ook mooi.

Op een eilandje na de brug hebben we een pauze gehouden, het was een prachtige plek. We reden door naar Toivonen. Daar is een soort dierenparkje met een landbouwmuseum. Het zag er allemaal wat rommelig uit, maar op de camperplek konden we goed overnachten. Het ging allemaal heel gemoedelijk. De volgende ochtend hebben we de locatie verder bekeken. Tegen een entree betaling kun je dan alles bekijken. Er werd veel gebruik van gemaakt, vooral door schoolklassen.

Wordt vervolgd…