We bezochten Liminganlahti, een baai die beroemd is vanwege de vele soorten vogels die er op zowel de voorjaars- als de najaarstrek uitrusten. Wij waren iets te laat omdat de voorjaarstrek al geweest was, maar ach, je weet toch nooit of je iets treft of niet. Bij het natuurcentrum is een uitkijkpost, een wandelpad en ook speelgelegenheid voor kinderen. Er zijn op de parkeerplaats een aantal camperplaatsen beschikbaar, met elektriciteit zelfs. Je kunt een plek boeken via Matkaparkki.

In de loop van de middag heeft Teijo gelijk al een zeearend mét vis gespot! Er liepen ook veel bosruiters, meest ver weg maar gelukkig ook eentje dichterbij:

We zagen verder wulpen, bergeenden, grutto’s, wintertalingen, kieviten, kemphanen, graspiepers, fitissen, kokmeeuwen, knobbelzwanen, wilde zwanen en niet te vergeten de bonte kraaien…
De volgende ochtend gingen we op tijd naar de uitkijktoren. Er was eerst niet veel te zien, behalve een zeearend die een hele poos op de grond zat:

Maar later zagen we een visarend (erg ver weg) en een paar kraanvogels overvliegen:

Vanuit de uitkijktoren zie je in de verte een soort schuilhuisje staan, deze kan worden gebruikt door vissers of jagers. Door een andere vogelaar werden wij er op geattendeerd dat er op het gele huisje maar liefst 11 zeearenden zaten! We zagen ze ook door zijn telescoop, prachtig!

Ook een reuzenstern kwam mooi langs:

Na dit bezoek zijn we doorgereden naar Rovaniemi. Het was een prachtige rit door de Finse natuur. In Rovaniemi hebben we eerst de Arctic Laundry bezocht, een self-service wasserij. Ideaal! Later reden we door naar Santa Claus Village, hierbij kwamen we voor het eerst over de poolcirkel.

Lekker toeristisch daar maar ja, als je toch ‘in de buurt’ bent dan wil je ook dit soort dingen eens zien toch? We spraken een Duits stel dat naast ons stond met de camper. Zij waren naar de Noordkaap geweest, of wij dat niet gingen doen. Nou nee dus, dat is nog een heel stuk omhoog, deze keer even niet. Zij vertelden dat het er heel mistig en koud was, stampvol met campers en eigenlijk niks aan… Dat is dan ook jammer. We hebben hier overnacht, plek genoeg. Er zijn meerdere plekken waar je mag staan, wij kozen er voor om niet langs de grote weg te staan. Het was lekker rustig ’s nachts.

De volgende ochtend zijn we om 10 uur het dorpje ingewandeld en we hebben Santa gesproken, best geinig, verder wat souvenirs gekocht en toen hadden we het wel gezien. Om husky’s of rendieren te zien die ze hier houden, moest je ook weer entree betalen. Wij hadden niet zo de behoefte om alles hier te bekijken en te sponsoren. Dus wij gingen verder met onze reis. We hadden op de kaart gezien dat er een weg ‘binnendoor’ liep naar de Zweedse grens. Daar kozen we voor en we hadden er geen spijt van, wat een prachtige route was dat! Een en al natuur, geweldig. En langs deze weg zagen we voor het eerst een rendier. Prachtig!

We zagen de zender op het dier en hebben dat even opgezocht: Rendierherders gebruiken tegenwoordig steeds vaker GPS-halsbanden in combinatie met een slimme app om hun kuddes te volgen. Deze halsbanden geven real-time informatie over de locatie van de rendieren, waardoor herders ze makkelijker kunnen vinden, vooral in de uitgestrekte en vaak moeilijk toegankelijke gebieden van Lapland. Daarnaast maken ze soms ook gebruik van drones om vanuit de lucht een overzicht te krijgen van een afgedwaalde kudde. Dit is vooral nuttig in afgelegen gebieden waar het moeilijk is om snel te reizen.

Na een prachtige rit kwamen we bij de grens met Zweden, de rivier De Torne stroomt hier met een lengte van 180 kilometer. Onze navigatie, Garmin camper die ons heel erg goed bevalt trouwens, gaf aan dat we rechtsaf moesten wat eigenlijk links moest zijn, maar dat bleek niet erg want wij besloten dan ook een stukje door te rijden zodat we ergens konden stoppen voor de lunch. En zo kwamen we uit in Kattilakoski, een schitterende plek aan de rivier met een restaurantje. Daar hebben we heerlijk gegeten, bij de rivier gekeken, een geocache gevonden en een bonte vliegenvanger gespot. Die zien we trouwens heel veel hier in het hoge Noorden.

Op weg hierheen waren we ook weer over de poolcirkel gekomen, maar op die bewuste plek was geen markering, niks. Wel een parkeerstrookje langs de weg, maar niets bijzonders om voor te stoppen. Wel zagen we op een veld twee rendieren relaxen. We vervolgden onze route richting Överkalix. Ook weer zo’n prachtige route met aan weerskanten van de weg veel bomen. We zeiden nog hoe leuk het was dat we toch rendieren gezien hadden, maar helaas geen elanden. Toen ineens, langs de bosrand een paar donkere gedaanten stonden. Bleken daar dus vier elanden te staan! Drie schoten gelijk het bos weer in en eentje bleef er voor staan:

Dit was wel even een WOW moment hoor, schitterend! Het zijn echt hele grote dieren, prachtig! En zo zagen we gelukkig toch nog elanden! We moesten ook even tanken en vlak daarvoor zagen we in een voortuin vier rendieren, heel apart om te zien:

Naast dat je er veel bos ziet, zijn er ook heel veel meren en rivieren. Als je daar dan een foto van maakt lijkt het zo plat, maar wat hebben we genoten van al die verschillende uitzichten.

We reden door tot Strömsundshemmet en daar hebben we overnacht aan een meer. Hier werden ook huisjes verhuurd en dat gaf wel wat reuring. Omdat het bijna niet donker werd waren er jongelui die om 23:00 uur nog gingen zwemmen en barbecueën. Dat ging om een uur of half een gepaard met keiharde muziek. Maar een eind verderop stond een caravan en die man die daar met zijn gezin in zat heeft de herrie met luid geschreeuw de kop ingedrukt.

Hierna reden we een kort stukje want we kwamen langs Gammelstads kyrkstad en zijn daar even gaan kijken na een tip van Joke. Kerkstadjes in Zweden zijn historische nederzettingen die zijn ontstaan rondom een kerk, vaak als gevolg van de lange afstanden die mensen moesten afleggen om de kerkdiensten bij te wonen. Deze kerkdorpen dienden als overnachtingsplaatsen voor kerkgangers en hadden ook een belangrijke sociale functie, waar mensen elkaar ontmoetten, handel dreven en huwelijken werden gearrangeerd. Gammelstad staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst vanwege de goed bewaarde dorpskern.

Later in de middag zijn we gestopt in het dorpje Lövånger, dit bleek ook een kerkstadje te zijn. Leuk om te zien dat het eigenlijk dezelfde soort huisjes stonden. We stonden eerst in het dorp zelf bij een meer, maar gezien het verkeer zijn we verplaatst naar een kleine camping die aan de andere kant bleek te zijn. Het was hier geheel onduidelijk hoe je kon betalen, ja bij het restaurant, maar dat was nog niet open. Veel campings etc. gaan pas op 1 juni open. Dus we hebben hier gratis overnacht, voelt niet goed maar ja, dan moeten ze maar een andere mogelijkheid bieden om te betalen. Het was in elk geval een schitterende plek met veel vogels en verder heel rustig. Er kwam nog een stel Belgen bij maar die zeiden geen boe of bah. Wij zagen vlak bij de camper een paadje met een bord naar een uitkijkpunt. Het was 100 meter lopen naar een schitterende plek om uit te kijken over het meer.

Hier lieten zich al snel twee zeearenden zien!

En kraanvogels:

Ook hier weer zo’n mooi landschap:

We zagen hier verder veel bonte kraaien, een eenzame wilde zwaan en wilde eenden. Ook kwam er een man blauwe kiekendief langs. Ondertussen ging Teijo een wandeling maken naar de overkant waar ook een uitkijkpunt zou zijn.

Zo zagen wij elkaar op afstand 🙂

De volgende ochtend, na een bijzonder rustige nacht, zijn we al vroeg weer gaan kijken bij deze uitkijkpost. Het was toen erg rustig, maar toch zagen we nog een mooie eend, een vrouwtje brilduiker.

Toen we rond 9 uur van deze mooie plek vertrokken begon het onderweg wat te regenen. We zijn daardoor een stuk naar beneden gereden via de E4 en wat meer richting het binnenland. In de middag kwam de zon er weer door. We hebben nog een vogeluitkijktoren bekeken waar ook een geocache zou liggen. Dit alles was niet best onderhouden, wel een mooie plek maar de toren was ons te gammel en de cache niet erg verzorgd. Wel veel vogels gehoord hier.

Toen het tijd werd om een plek te zoeken voor de nacht kwamen we uit bij een meer in Graninge. Ook weer zo’n mooie rustige plek aan een meer. Genieten!!

Toen we net zo’n beetje in slaap waren werden we gewekt door een enorme klap onweer met een hele dikke regenbui. Na een half uur was het geweld over. Het was een beetje een onrustige nacht want de vogels zingen gewoon door. Het wordt ook niet echt donker, meer een paar uur schemerig. Na het ontbijt gingen we weer op pad en onderweg keken we of er nog geocaches op de route lagen. Zo kwamen we ook op een camping die door Nederlanders gerund bleek te worden. We hebben niemand gezien, wel de cache gevonden maar we hoorden hier ook een vogel tekeer gaan steeds, echt erg. We gingen kijken waar het vandaan kwam en het bleek een jonge zwarte specht te zijn die vanuit z’n boomnest luid liet weten waar hij zat:

Na deze korte stop reden we door en tijdens lunchtijd zagen we een leuke plek langs de E14, net boven Granboda, om even te zitten en ons brood op te eten. Er zouden daar ook veel vlinders zijn, we zagen alleen een gehakkelde aurelia.

Hierna reden we door tot Ramsjö waar een mooi kerkje staat (met geocache) met een camping daarnaast. De camping bleek onbemand, op zich konden we nog vrij staan maar we hadden even een plek nodig om de toiletcassette te verzorgen. Op een Franse camper na stonden we ook hier alleen. Na een telefoontje met de eigenaar werd ons het een en ander uitgelegd. Het sanitair werd verbouwd en we mochten douchen in één van de huisjes die normaal ook verhuurd werden. Hiervoor kregen we een slotcode. In de plaatselijke supermarkt zeiden ze dat de camping niet best bekend stond. Maar goed, wij hebben hier goed gestaan voor een nacht, en goed geslapen. Lekker kunnen douchen en zo.

Wordt vervolgd…